W połowie marca 1886 r. niewielka grupa anarchistów zgromadziła się w belgijskim mieście Liège celem upamiętnienia 15. rocznicy powstania Komuny Paryskiej. Wokół zgromadzonych szybko zaczęli się zbierać robotnicy. Ludzie byli zniechęceni ostrą zimą, spadkiem produkcji, a przede wszystkim sfrustrowani wciąż istniejącymi nierównościami społecznymi. Walczyli o lepsze warunki życia i wyższą płacę. W pierwszej manifestacji brało udział niemal tysiąc osób. Strajk szybko rozprzestrzenił się poza granice Liège i potężną falą przetoczył się do innych regionów Belgii, siejąc tam postrach i zniszczenie. Wystąpienia te uznano za największe, jakie kiedykolwiek przetoczyły się przez ten kraj, a pod względem skali i znaczenia często porównywano je do średniowiecznej żakierii. Ryzyko jednak się opłaciło. Belgijskie strajki doprowadziły bowiem do powstania pierwszego ustawodawstwa pracy i pierwszych ustępstw na rzecz robotników.