Na początku XX wieku na Uniwersytecie Wiedeńskim powstało koło naukowców zajmujących się rozmaitymi dziedzinami wiedzy, którzy postanowili połączyć siły. Tak narodził się nurt filozoficzno‑naukowy, zwany neopozytywizmem. Był on pewną próbą wcielenia w życie na szerszą skalę teoretycznych założeń pozytywizmu ukutych pół wieku wcześniej przez Auguste'a Comte'a, który postulował, by te same metody badawcze stosować w różnych dziedzinach nauki, łącznie z socjologią. Międzynarodową pozycję Koła Wiedeńskiego ugruntowały kongresy na rzecz jedności nauki w latach 1934‑1939.