Z historii polskiego ruchu narodowego
Koniec wieku XIX przyniósł wyraźne zmiany w społeczeństwach całej Europy. Już Wiosna Ludów obudziła poczucie odrębności narodowej wśród wielu europejskich społeczności, a w drugiej połowie XIX w. wiele z nich zaczęło dążyć do odbudowy własnej państwowości. Również żyjący pod zaborami Polacy rozpoczęli pracę pozytywistyczną, której celem było uświadomienie narodowe szerokich warstw społecznych. Wszystkie te działania i wzrost świadomości sprzyjały narodzinom ruchów nacjonalistycznych. Poddawani przez rządy państw rozbiorowych procesom germanizacyjnym i rusyfikacyjnym Polacy, zaczęli bardziej świadomie budować poczucie własnej odrębności i rozwijać narodowa kulturę. Równocześnie poczucie siły militarnej i gospodarczej Niemiec, zaostrzenie polityki Rosji oraz stereotypowe postrzeganie ludności żydowskiej jako silniejszej ekonomicznie pobudzało niechęć do ludności mówiącej obcym językiem. Te same czynniki, które sprzyjały rozwojowi życia politycznego szerokich warstw, wpływały jednocześnie na nowoczesne kształtowanie się świadomości narodowej Polaków opartej na wspólnocie języka, tradycji i historii.
Zdefiniujesz pojęcia: ruch narodowy, endecja, nacjonalizm.
Scharakteryzujesz uwarunkowania powstania polskiego ruchu narodowego.
Przeanalizujesz najważniejsze osiągnięcia i sukcesy polskiego ruchu narodowego.
Ocenisz wpływ ruchu narodowego na historię polskiej państwowości.
Wskażesz zagrożenia wynikające z przyjęcia niektórych założeń ruchu.
