XXI wiek bez wątpienia nazwać można „erą miast”. W 2007 roku po raz pierwszy w historii świata liczba ludności miejskiej była większa od liczby ludności wiejskiej. Dekadę później udział mieszkańców miast przekroczył już 55%, co oznacza, że w aglomeracjach żyło wówczas około 4,2 miliarda ludzi. Ponieważ tendencja wzrostowa utrzymuje się nadal, demografowie przewidują, że w połowie XXI wieku współczynnik urbanizacji osiągnie wartość 66%.

Szybko przyrasta również liczba największych miast. W 2018 roku na świecie istniało blisko 550 miast o liczbie ludności przekraczającej milion mieszkańców, wśród nich znajduje się również Warszawa. Milionowe miasto w Europie uważane jest za duże, ale na tle miast azjatyckich prezentuje się niepozornie. Obecnie na świecie funkcjonują już 33 „megamiasta” zamieszkiwane przez co najmniej 10 milionów ludzi, a w ciągu najbliżej dekady wartość tę przekroczy kolejnych 10 miast.

Tempo, w jakim postępuje urbanizacja, zwraca uwagę naukowców, ekonomistów oraz polityków. Wielkie miasta zaczynają generować szereg problemów urbanistycznych, komunikacyjnych, społecznych oraz ekologicznych. Coraz częściej pojawiają się propozycje i postulaty ograniczenia wzrostu liczebności największych miast. W niektórych państwach podjęto już określone działania.