Pisarstwo Franza Kafki przepełniają egzystencjalne wątpliwości oraz filozoficzne wahania dotyczące ludzkiej natury. Ten mroczny niepokój, który wręcz wylewa się z kart jego powieści nie przeszkodził mu jednak stać się jednym z najbardziej poczytnych pisarzy XX wieku.
W poszukiwaniu straconego KafkiTwórczość Kafki stosunkowo wcześnie przestała być tylko literaturą. Powędrowała w sferę mitologii czy nawet wiary, przeobrażając się w jedną z najpotężniejszych i najbardziej wpływowych świeckich religii ubiegłego stulecia. Skutek był łatwy do przewidzenia: żaden inny XX‑wieczny pisarz (i, po prawdzie, żaden inny w historii literatury oprócz Szekspira) nie odcisnął tak wyraźnego piętna na kulturze zachodniej, włączając w to kulturę popularną, lecz i żaden inny nie stał się przedmiotem tak ogromnej i niepohamowanej „konsumpcji” interpretacyjnej. Żaden inny nie doczekał się w związku z tym tak wielu toczonych w jego imię sporów.
Źródłem tego niewątpliwego sukcesu, który osiągnęła proza Kafki jest m.in. przejrzysty oraz ascetyczny język, jakim posługuje się narrator. Zabieg ten potęguje poczucie wszechobecnego osaczenia i hipnotyzuje czytelnika, wciągając go do wnętrza klaustrofobicznego świata przedstawionego.
Omówisz kreację bohatera Procesu Franza Kafki.
Wyjaśnisz, jaki typ narracji został zastosowany w powieści.
Prześledzisz fragmenty powieści, aby rozpoznać typ narracji.