Ani wielka wojna z zakonem, ani następne starcia, które miały miejsce w latach 1414, 1422 i 1433, nie doprowadziły do odbicia Pomorza z rąk Krzyżaków. Bitwa grunwaldzka zmieniła jednak definitywnie stosunek sił. Państwo zakonne stało się zbyt słabe, aby kontynuować ekspansję na Litwę. Do Prus nie chcieli już przyjeżdżać rycerze z Europy Zachodniej, stanowiący dotychczas znaczną część krzyżackich sił zbrojnych. Skarbiec wielkiego mistrza przestał być zasilany dochodami z łupów wojennych, władze zakonne zwiększyły więc obciążenia podatkowe nakładane na mieszkańców państwa. Wywołało to powszechne niezadowolenie, a w konsekwencji bunt przeciwko zakonowi. Gdy polski król Kazimierz Jagiellończyk na wniosek miast pruskich przyłączył Prusy i Pomorze Gdańskie do Polski, stało się to początkiem kolejnej wojny.