„Polityka” i „moralność” to pojęcia pozornie wykluczające się. Moralność, jako zespół powszechnie uznanych warunków i poglądów na to, co jest dobre, a co złe, oraz przekonań, które wartościują określone działania, pozwala jednostkom i społecznościom odróżniać dobro od zła, oceniać zachowania i kształtować je w pożądanym kierunku. Dzięki niej wiemy, jakie postępowanie jest dobre, a to pozwala nam zachować czyste sumienie.

Według Mariusza Gulczyńskiego „polityka to działalność polegająca na przezwyciężaniu sprzeczności interesów i uzgadnianiu zachowań współzależnych grup społecznych i wewnątrz nich za pomocą perswazji, manipulacji, przymusu i przemocy, kontestacji, negocjacji i kompromisów, służąca kształtowaniu i ochronie ładu społecznego korzystnego dla tych grup stosownie do siły ich ekonomicznej pozycji i politycznych wpływów. Realia dziejów ludzkości i współczesności dowodzą, że polityki korzystnej dla wszystkich po równo zazwyczaj nie ma”Indeks górny 1¹1Indeks górny 1¹.

Czy można zatem, przezwyciężając na wiele sposobów sprzeczności interesów, zachować czyste sumienie? Jaki związek powinien zachodzić pomiędzy moralnością a polityką? Czy polityk musi być osobą moralną?