Awangarda poetycka XXI wieku wiązała się z przekonaniem o końcu pewnej epoki i początku nowej. Epokę pisma miała zakończyć rewolucja cyfrowa, która umożliwiła nowe myślenie o twórczości, podmiotowości, a także o nieograniczonym dostępie do dóbr kultury. Dużą wagę przywiązywano do formy, nie tylko w stosunku do języka, ale i w zakresie poszukiwania nowych gatunków literackich i sposobów komunikacji z czytelnikami, m.in. przez wykorzystanie zdobyczy technologicznych. Powróciła też awangardowa moda na manifesty poetyckie i inne gesty programowe.

Na ile powiodły się te eksperymenty? Co po nich zostało?