Komuniści, ogłaszając 1 października 1949 r. powstanie Chińskiej Republiki Ludowej (ChRL), obejmowali władzę nad krajem biednym, wyniszczonym przez kilkudziesięcioletnią, niemal bezustanną wojnę. Pomimo tego trudnego dziedzictwa otwierały się przed nimi szerokie perspektywy. Zlikwidowano enklawy cudzoziemców, które tworzyły swoiste państwa w państwie i uniemożliwiały korzystanie z ogromnych zasobów naturalnych kraju. Zniknęło także zagrożenie z zewnątrz: Japonia znajdowała się pod okupacją amerykańską, imperium brytyjskie wchodziło w okres dekolonizacji, Stany Zjednoczone, które postawiły w trakcie wojny domowej na Czang Kaj‑szeka, musiały uznać jego przegraną. Państwo było zjednoczone (poza Tybetem i Tajwanem) i wydawało się, że może w pełni wykorzystać swój potencjał. Pod wodzą Mao Zedonga (1949–1976) weszło w okres rewolucyjnych przemian, które zostały okupione śmiercią milionów ludzi.