Obraz przedstawia mitologiczną scenę rodzajową. W centralnej części obrazu znajduje się starszy mężczyzna otoczony czworgiem swoich dzieci. To Edyp. Ma długie, kręcone, siwe włosy i gęstą brodę. Wznosi twarz ku niebu. Dzieci – dwie dziewczynki i dwóch chłopców – przytulają się do ojca. Scenie przyglądają się zgromadzeni nieopodal ludzie. Po lewej stronie Edypa stoją: pochylona starsza kobieta, młody mężczyzna i żołnierz. Kobieta przypatruje się Edypowi i dzieciom. Mężczyzna stoi wyprostowany. Wznosi prawą dłoń. Za ich plecami, wsparty na włóczni żołnierz patrzy na Edypa. Po prawej stronie Edypa stoi młoda kobieta. U jej stóp stoi małe dziecko. Wyciąga w jej kierunku rączki. Obok kobiety stoi starszy mężczyzna. Ma gęste włosy i brodę. Przypatruje się zgromadzonym. Za plecami Edypa, w tle są jeszcze postacie dwojga ludzi. To kobieta i mężczyzna. Cała scena rozgrywa się na tle budynków.