Rozum, światło, odwaga, wyjście z niepełnoletniości – te hasła oświecenia brzmią niemal jak utopia, jak bajka. Kim jest człowiek epoki świateł? Nareszcie dorosły, posługujący się własnym rozumem, potrafiący odróżnić dobro od zła, prawdę od kłamstwa, głupotę od mądrości. Centralnym punktem myśli oświeceniowej było więc wykorzystanie i celebrowanie władzy ludzkiego rozumu. Uważano, że rozum posiada siłę i możliwość zrozumienia wszechświata, zaś celem działających racjonalnie ludzi jest wiedza, wolność i szczęście.