Żołnierze wyklęci, zwani też żołnierzami drugiej konspiracji lub żołnierzami niezłomnymi, stworzyli największą siłę, która w zorganizowany sposób przeciwstawiła się rządom komunistów w Polsce. W latach 1946–1956 przez szeregi oddziałów podziemia antykomunistycznego przewinęło się ok. 200 tys. ludzi. Żołnierze wyklęci nie zdołali pokonać wrogów w nierównym boju. Komuniści łamali opór, stosując nieludzkie metody: tortury, wyroki śmierci w pokazowych procesach, pochówki ofiar w bezimiennych grobach. Ponadto reżim uczynił wiele, aby wymazać pamięć o ludziach, którzy wystąpili przeciwko niemu z bronią w ręku. Dopiero w niepodległej Polsce historycy, publicyści i artyści zaczęli uzupełniać tę białą plamę polskich dziejów. Żołnierze wyklęci doczekali się uznania, a nawet stali się bohaterami masowej wyobraźni historycznej Polaków. Tym bardziej warto wiedzieć, w jaki sposób powstało podziemie antykomunistyczne, jakie cele stawiali sobie żołnierze wyklęci, jak starali się je realizować oraz jakimi metodami i siłami komuniści zdołali zdławić drugą konspirację.