Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki
RP6yj1E6gE1db
Zdjęcie przedstawia ludzi siedzących za szybą w autobusie. Na szybie widoczne są ślady po kroplach wody, co sprawia, że kontury ludzkie są rozmazane. Wewnątrz pojazdu znajduje się mężczyzna i kobieta, którzy siedzą oparci o siedzenie, natomiast drugi mężczyzna opiera się głową o oparcie fotela znajdującego się przed nim.

Hormonalna regulacja reakcji na stresy środowiskowe

W stanach bezpośredniego zagrożenia stres działa na nas mobilizująco. Jeśli jednak organizm pozostaje w stanie stresu przez dłuższy czas, może rozwinąć się depresja.
Źródło: Lily Banse, unsplash.com, domena publiczna.

Stres jest reakcją organizmu na bodźce zewnętrzne, które wymagają od nas szybkiej adaptacji do aktualnych warunków, a więc wywołują fizyczny i psychiczny dyskomfort. Nasz organizm zaczyna wtedy produkować tzw. hormony stresu. Ich rolą jest mobilizacja wszystkich układów, aby poradzić sobie z trudną sytuacją. Hormony te to adrenalina oraz noradrenalina, które działają na układ krążenia i mięśniowy, a także kortyzol, który wpływa na stężenie glukozy we krwi oraz metabolizm białek, tłuszczów i aminokwasów.

Stężenie hormonów stresu w organizmie ulega ciągłym przemianom, co jest zjawiskiem naturalnym. Problem pojawia się wówczas, gdy ich wysoki poziom utrzymuje się przez dłuższy czas. Organizm będący dłużej w „pełnej mobilizacji” może ponosić nadmierne koszty w postaci wyczerpania, zwiększonej podatności na choroby i gorszego funkcjonowania.

Twoje cele
  • Przedstawisz fazy reakcji stresowej.

  • Wyjaśnisz, jak działa oś HPA.

  • Omówisz skutki długotrwałego stresu.