Historycy filozofii polskiej raczej zgodnie uważają, że jej dwoma najwybitniejszymi osiągnięciami były polska filozofia narodowa i szkoła lwowsko‑warszawska. Pierwsza z nich walnie przyczyniła się do przetrwania naszej świadomości narodowej przez 123 lata zaborów. Druga, zainicjowana na początku XX wieku i zrzeszająca wielu wybitnych myślicieli, do dziś ukazuje, jakie szczyty potrafiła osiągać polska myśl filozoficzna. Miejsce szczególne zajmuje tu postać Tadeusza Kotarbińskiego, któremu zawdzięczamy teorię spolegliwego opiekuna, etyki niezależnej, prakseologii, a także – ideę filozofii reistycznej.