Relacje międzyludzkie mieszczą się w kręgu głównych zainteresowań Zofii Nałkowskiej jako prozaiczki. W Granicy autorka skupia się na zjawiskach, które zachodzą na styku tego, co indywidualne i społeczne; tego, co prywatne, intymne oraz publiczne; wreszcie tego, co subiektywne i biektywne. Demonstrując uwarunkowania determinujące los jednostki w społeczeństwie, pisarka stawia pytania o granice ludzkiej wolności, świadomości, odpowiedzialności. Zastanawia się także nad tym, czy istnieje bezwzględna prawda o człowieku i moralnej wartości jego czynów, czy też może wszelkie ludzkie sprawy zawsze pozostaną uwikłane w relatywizm interpretacji i oceny.