We wczesnym średniowieczu wiedza geograficzna była bardzo skromna. Na całe stulecia odszedł w zapomnienie dorobek geografów greckich i rzymskich, a ogromne obszary niewiedzy wypełniano wytworami czystej fantazji. Ziemię, która miała znajdować się w centrum wszechświata, konsekwentnie przedstawiano jako płaski dysk lub prostokąt, z Ziemią Świętą w jego centrum. Ze wszystkich stron miały ją otaczać bezkresne morza, zamieszkałe przez śmiertelnie niebezpieczne stwory. Hic sunt leones, czyli „tu są lwy” – tak na dawnych mapach opisywano nieznane kraje.