Wiek XX to czas intensywnego rozwoju pisarstwa z pogranicza literatury pięknej i literatury faktu. Szczególnie popularnym gatunkiem stał się wówczas dziennik. Prowadzone na przestrzeni wielu lat autobiograficzne zapiski o różnorodnym charakterze – od szczegółowych relacji z bieżących wydarzeń, przez osobiste refleksje, aż po najbardziej intymne zwierzenia – to fascynująca, choć często niełatwa lektura. Dziennik to autoportret artysty, dopełnienie jego twórczości, a także nieocenione świadectwo czasów oraz subiektywna ocena wydarzeń historycznych, kulturalnych i politycznych.