Jak zmieniało się myślenie o istocie piękna? W jaki sposób poszukiwanie definicji piękna korespondowało z rozwojem myśli filozoficznej i wiedzy naukowej kolejnych epok? Jak różnorakie koncepcje piękna odzwierciedlały się w sztuce, która często skupiała się na obrazowaniu kobiecego ciała?

Umberto Eco, pisząc o pięknie wedle barokowych kategorii estetycznych, podkreśla rolę kryzysu poznania, jaki nastąpił w wyniku odkryć naukowych i przemian politycznych. Świat stawał się coraz bardziej skomplikowany, więc także malarstwo i poezja zmierzały ku wyrafinowaniu i bogactwu form, wydobywając na plan pierwszy zaskakujące szczegóły, a nawet tworząc oryginalne kombinacje, kontrasty oraz skojarzenia. Ciało kobiece na płótnach barokowych mistrzów nie jest ideałem harmonii. Jest obfite, żywiołowe, zmysłowe – jego piękno jest wynikiem wrażliwości artystów na bardziej ekspresyjne doświadczenie rzeczywistości.