Trudno wyobrazić sobie państwo, w którym nie ma ludności. Jest to jeden z atrybutów państwa, bez którego ono nie istnieje. Zawsze trzeba jednak postawić pytanie, czy ludność to świadome swoich praw i obowiązków społeczeństwo, poddani, którzy tych praw nie mają, czy indoktrynowani obywatele wierzący w charyzmatycznego przywódcę.

Historyczne relacje między władcą i poddanymi najczęściej oparte były na tradycyjnym modelu władzy i nie można było mówić o prawach obywatelskich.

Czasy nowożytne przyniosły nowe systemy polityczne i formy zależności między obywatelami i rządzącymi. Przede wszystkim pojawiło się pojęcie obywatelstwa, czyli prawne uregulowanie stosunków obywatel – państwo, którego kompetencje są określone w przepisach prawa. Zmieniał się model zależności, pojawiły się również nowe oczekiwania społeczne, wynikające z poziomu kultury politycznej społeczeństwa. Były one inne w państwach demokratycznych, gdzie głównym zadaniem państwa jest ochrona praw i wolności jednostki, a inne w państwach niedemokratycznych, w których jednostka lub partia polityczna zabiega o zabezpieczenie własnych interesów i utrzymanie władzy.