Blaise Pascal: część 3. Trzcina myśląca
Być może znana jest ci stara bajka La Fontaine'a o wielkim dębie i o małej trzcinie. Pełen pychy dąb ostatecznie wali się na ziemię pod silnym podmuchem wiatru, a skromna, drobna trzcina po przejściu tego samego wiatru jest, co prawda, sponiewierana, ale zostaje na swoim miejscu. Teraz wyobraź sobie, że ta trzcina z bajki to człowiek, według Pascala słaby i kruchy, ale paradoksalnie również nie do złamania, bo uzbrojony w zdolność myślenia, wyobraźnię i świadomość, które pozwalają mu zachować elastyczność wobec wichrów i burz.
Poznasz refleksje Pascala na temat kruchości i siły istoty ludzkiej - myślącej trzciny.
Przeanalizujesz, co według Pascala jest wielkością, a co nędzą człowieka, i co stanowi o jego godności.
Przywołasz znane ci już poglądy filozofów wcześniejszych epok, by zrozumieć, co miał na myśli Pascal, pisząc, że człowiek
równie niezdolny jest dojrzeć nicości, z której go wyrwano, jak nieskończoności, w której go pogrążono.
Zastanowisz się, czy współczesny stan wiedzy wpłynąłby na pesymistyczne podejście filozofa do możliwości poznawczych człowieka.