Spotykamy w świecie różnorodne, niekiedy sprzeczne, prawa, wierzenia, obyczaje, sposoby życia. Spotykamy też takie, które wydają się nam obce czy nawet odstręczające.  Obyczajowy czy prawny pluralizm nie jest jednak wynalazkiem nowoczesnego świata. Istniał w kulturach wcześniejszych i pozostawał w granicach zainteresowania filozofii, dla której pytanie o to, jak żyć, jakie reguły postępowania są prawomocne w indywidualnym lub zbiorowym życiu, było jednym z wiodących. Niekiedy filozofowie skłaniali się ku kwestionowaniu różnorodności sposobów życia, traktując ją jako coś, co nie sięga istoty rzeczy i powinno być przezwyciężone w imię jednego prawomocnego modelu. Niekiedy jednak traktowali różnorodność jako argument na rzecz negowania samej możliwości istnienia jednego modelu życia. Ciekawe podejście do tego problemu zobaczymy na przykładzie tekstu Sekstusa Empiryka pochodzącego z I księgi jego dzieła pt. Zarysy pyrrońskie.