Dżuma Alberta Camusa to jedna z jego najgłośniejszych powieści. Wydana w 1947 r., była odbierana jako paraboliczna opowieść o wojnie, ale jej znaczenie jest uniwersalne – można ją odczytywać jako refleksję nad problematyką egzystencjalną i etyczną w każdym czasie i miejscu. Mówi ona o ludzkich postawach w obliczu powszechnego zagrożenia, ale także o ludzkim postępowaniu w życiu w ogóle – wobec jego wyzwań i w relacjach z innymi ludźmi. Przedstawiona w powieści epidemia może być więc alegorią zagrożenia, wojny, choroby, zła etycznego czy cierpienia, które dotyka ludzi. Autor powieści to wybitny francuski egzystencjalista, współtwórca filozofii egzystencjalistycznej. Podejmował w swych tekstach filozoficznych pytania o sens ludzkiego życia, o podstawy etyczności ludzkiego działania, o fundamenty ludzkiej godności i wolności. Wszystkie te problemy obecne są także w tej jego powieści.