W swym przejmującym poemacie Jechać do Lwowa Adam Zagajewski pokazuje, co wielka polityka potrafi zrobić z ludzkim życiem. Poeta nawiązuje do wydarzeń, które w wyniku jednej politycznej decyzji zmieniły kształt powojennej Europy, skazując na tułaczkę tysiące rodzin i doprowadzając do milionów ludzkich dramatów. To bardzo osobisty wiersz, bo oparty na rodzinnych wspomnieniach, ale zarazem wyjątkowo uniwersalny, bo dotyczący doświadczenia, które od najdawniejszych czasów wydaje się być wpisane w los człowieka. Zagajewski skłania do zmierzenia się z ważnymi pytaniami: dlaczego człowiek zawsze zmuszony był dokądś wędrować i za czymś tęsknić? Czy można powrócić do miejsc utraconych? I wreszcie: czy te miejsca w ogóle istnieją poza ludzką pamięcią?