W początkowym okresie industrializacji społeczna pozycja kobiet uległa pogorszeniu. W tradycyjnym modelu rodziny chłopskiej podział pracy i obowiązków był rozłożony bardziej równomiernie niż w rodzinach robotniczych, gdzie wszystkie prace domowe, łącznie z opieką nad dziećmi, należały do kobiet, które często musiały też podejmować pracę zarobkową, a uzyskiwane przez nie dochody były znacznie mniejsze niż mężczyzn.

W warstwach wyższych coraz ważniejszą rolę odgrywało wykształcenie, którego kobiety były praktycznie pozbawione. Wobec faktu, że coraz powszechniejsze było żądanie wolności i równości dla każdego, w sytuacji kobiet od połowy XIX w. zaczęto wyraźnie dostrzegać przejawy dyskryminacji.