PrawdaWstań otwórz drzwi rozwiąż te sznury
wyplącz się z sieci nerwów
jesteś Jonaszem który trawi wieloryba
Odmów podania ręki temu człowiekowi
wyprostuj się osusz tampon języka
wyjdź z tego kokonu rozgarnij te błony
zaczerpnij najgłębsze warstwy powietrza
i powoli pamiętając o regułach składni
powiedz prawdę do tego służysz w lewej ręce
trzymasz miłość a w prawej nienawiść
– pisał w 1972 roku Adam Zagajewski, jeden z czołowych reprezentantów grupy poetów określanych mianem Nowej Fali. Młodzi, na co dzień mierząc się z trudami życia w komunistycznym państwie, doświadczając bólu istnienia w absurdalnej rzeczywistości Polski Ludowej, podstawowym celem swojej twórczości uczynili nakaz rzetelnego opisania świata. Pojawiające się w poezji nowofalowców brudne klatki schodowe, długie kolejki przed sklepami, ponure blokowiska, czy wyimki z codzienności stały się punktem wyjścia do opisania doświadczenia zbiorowego doby realnego socjalizmu.
Wskażesz najważniejsze cechy twórczości poetów należących do Nowej Fali.
Poznasz wybrane teksty krytycznoliterackie dotyczące twórczości poetów Nowej Fali.
Przeanalizujesz fragmenty utworów poetów Pokolenia ‘68, zwracając uwagę na ich tematykę oraz środki artystycznego wyrazu.
Scharakteryzujesz obraz świata przedstawiony w wybranych utworach poetów Nowej Fali.