„Poeta pisma”, „poeta kultury”, „poeta definicji”, „poeta ironii”, „genialny skąpiec słowa”, „poeta i sztukmistrz”, „poeta wnętrza  mieszkalnego”, „poeta człowieczeństwa”, „poeta atomu”, „poeta myśli”, „pisarz wieku kupieckiego i przemysłowego”, „poeta historii”, „poeta dialogu”, „poeta Biblii”, „poeta sumienia”, „poeta wysiłku”, „stary poeta”, „mistrz niedopowiedzeń”, „poeta sentencjonalny”, „poeta milczenia”, „poeta smutku”, „poeta ruin” – to tylko niektóre z określeń charakteryzujących twórczość Cypriana Norwida. Stworzył on oryginalną poetykę, a jego twórczość do dziś jest żywo dyskutowana i uznawana za nowatorską na tle epoki, w której żył.