To była wojna o terytorium pomiędzy dwoma państwami wspieranymi przez pogańskie związki plemienne i sojusznicze państwa chrześcijańskie. Dla Niemców wschód był naturalnym kierunkiem ekspansji, dla Bolesława Chrobrego były to terytoria o podobnych tradycjach, języku, kulturze, zamieszkane przez ludność należącą do wspólnoty słowiańskiej, z którą łączyły go więzy polityczne, rodzinne oraz krótkotrwałe sojusze, zawierane w celu zażegnania zewnętrznego niebezpieczeństwa. W czasie walk tereny między Soławą, Łabą a Odrą (Połabie Południowe, inaczej nazywane od struktur administracyjnych Milskiem, Łużycami i Miśnią) przechodziły z rąk polskich do niemieckich.