Załóżmy, że ktoś prosi cię o scharakteryzowanie w kilku słowach genezy parlamentaryzmu stanowego; z dużą dozą prawdopodobieństwa można by stwierdzić, że to niemożliwe, ponieważ zakres tematyczny jest obszerny i złożony. Jednak istnieje krótka odpowiedź wyjaśniająca to, dlaczego pewien angielski monarcha w 1215 r. był zmuszony pozbyć się części swojego władztwa na rzecz feudałów, duchowieństwa i mieszczaństwa, mianowicie – pieniądze, konkretnie – podatki, a uściślając jeszcze bardziej: podatek tarczowy.

Powstanie parlamentów stanowych (a także monarchii stanowej) wiąże się z zachodzącym w XII i XIII stuleciu procesem wykształcenia się stanów w średniowiecznej Europie. Był to skutek ówczesnego rozwoju ekonomicznego i społecznego. W swoich rządach władca musiał opierać się na określonych grupach, które w zamian za opiekę oraz nadania ziemskie czy otrzymane urzędy pomagały mu realizować założoną politykę wewnętrzną i zewnętrzną. W konfliktowych sytuacjach mógł odwoływać się do popierających go przedstawicieli stanów albo iść na ustępstwa.