Kim jest człowiek wobec innych? Indywidualnością odróżniającą się od innych? Częścią grupy, klasy, społeczeństwa? Podmiotem czy przedmiotem działania wspólnoty? Elementem społeczności czy w pełni autonomiczną jednostką? Czy inni mają wpływ na jego wartość? Co ją konstytuuje? Szczególne zdolności, właściwości czy działania? Czy wartość ta jest podstawą jego bytowego statusu? A jeśli tak – co ją tworzy, jak się przejawia, zwłaszcza w relacji z innymi? Te pytania nurtują filozofów, którzy postawili osobę ludzką w centrum swego zainteresowania, lokując swoje myśli w nurcie zwanym personalizmem.