Łodygi pełnią funkcję podporową dla asymilujących liści i organów generatywnych oraz odpowiadają za przewodzenie substancji pokarmowych i wody między korzeniami a liśćmi. U młodych roślin są dodatkowym organem asymilującym. Ponadto dzięki różnym modyfikacjom łodygi mogą magazynować substancje zapasowe, chronić przed roślinożercami lub stanowić organy czepne rośliny. Cechuje je duża odporność na złamania i rozerwania przy stosunkowo lekkiej budowie, co wynika z odpowiedniego rozmieszczenia tkanek roślinnych. W przekroju poprzecznym łodygi zaobserwować można następujące tkanki:

• skórka (epiderma), pokryta z zewnątrz warstwą kutykuli, oraz aparaty szparkowe;

• kora pierwotna, zbudowana z tkanki miękiszowej, której komórki zawierają chloroplasty;

• walec osiowy wraz z tkanką miękiszową oraz tkankami przewodzącymi (drewnem i łykiem);

• rdzeń, utworzony z luźno ułożonych komórek miękiszu.

Prawidłowe przygotowanie preparatu z łodygi wraz z odpowiednio dobraną metodą barwienia pozwala na uwidocznienie wszystkich tych tkanek pod mikroskopem świetlnym. Na podstawie takiej obserwacji można również określić, czy roślina, z której pochodzi dany fragment łodygi, jest rośliną jedno- czy dwuliścienną.