Tendencje zjednoczeniowe w Europie Zachodniej rozwinęły się po zakończeniu II wojny światowej w obliczu narastającej groźby ekspansji komunizmu. Wskutek zakończenia wojny i rozpadu koalicji antyfaszystowskiej powstał dwubiegunowy podział świata na państwa demokratyczne i komunistyczne. Na czele państw demokratycznych stały Stany Zjednoczone i ich dotychczasowi sojusznicy z Europy Zachodniej, a blokiem państw z Europy Środkowo‑Wschodniej kierował Związek Socjalistycznych Republik Sowieckich. W obliczu rosnącego zagrożenia ze strony ZSRS uznano, że najlepszą formą obrony Europy Zachodniej będzie wspólna odbudowa powojenna i integracja gospodarczo‑polityczna.