Pieśni, satyry i ody Horacego były odpowiedzią na polityczne zmiany i niepokoje Cesarstwa Rzymskiego u progu naszej ery. Poeta łącząc dwie antyczne filozofie życia: stoicyzm i epikureizm, wyjaśniał ludziom, jak żyć w trudnych czasach, skąd czerpać poczucie szczęścia i nadzieję, równocześnie zachowując ostrożność. Stoicyzm doradzający umiar, spokój, kierowanie się zasadą „złotego środka” stał się w owym czasie oficjalną filozofią Rzymu. Horacy głosił tę filozofię, zalecając hart ducha i przestrzegając przed pychą, gdyż „Jednym Fortuna z niezmiernym hałasem Zrywa, a drugim rozdaje korony”.