Czy prawdą jest znać prawdę, czy być prawdą? A może poznajemy prawdę tylko wtedy, kiedy staje się ona prawdą w nas? Søren Kierkegaard uznał, że prawda jest życiem.

Biografie filozofów i ich osobiste przeżycia niekoniecznie mają związek z głoszonymi przez nich ideami, a tendencja do interpretowania tych idei przez pryzmat charakterologicznych cech ich autorów grozi psychologizmem, niszczącym sens uprawiania kompleksowej historii danej dyscypliny czy szerzej – kultury. Są jednak w historii myśli ludzkiej przypadki tak ścisłego splotu twórczości danego autora z jego osobistymi przeżyciami, że właśnie analiza tych ostatnich może być warunkiem odpowiedniego naświetlenia owoców jego twórczości. Jest to bez wątpienia przypadek Kierkegaarda.