Rządy sanacyjne. Represje wobec opozycji
Zamach majowy przypominał wiosenną burzę: nastąpił nieoczekiwanie, miał gwałtowny charakter i przyniósł zasadniczą zmianę politycznej pogody.
Zamach majowy dokonany przez marszałka Józefa Piłsudskiego kosztował życie 379 osób, a ponad 900 zostało rannych. Dwa tygodnie po przewrocie, 31 maja 1926 r., zebrało się Zgromadzenie Narodowe, które pod przewodnictwem marszałka Macieja Rataja wybrało Józefa Piłsudskiego na prezydenta. Odmówił on objęcia stanowiska i przekazał urząd profesorowi chemii Ignacemu Mościckiemu, który pełnił wówczas funkcję kierownika Katedry Elektrochemii na Politechnice Warszawskiej. Po ponownym głosowaniu 1 czerwca 1926 r. to właśnie Mościcki został głową państwa.
Marszałek zadeklarował, że chce spokoju i zgody narodowej. Jednak wbrew zapowiedziom wielu oficerów, którzy nie poparli zamachu, zostało ukaranych wstrzymaniem awansu. Najbardziej aktywnych dowódców wiernych stronie rządowej, m.in. gen. Juliusza Malczewskiego i gen. Włodzimierza Zagórskiego, aresztowano i osadzono w więzieniu w Wilnie. Był to zaczątek nowego porządku, jaki obóz Piłsudskiego zaprowadził w Polsce, a który trwał aż do wybuchu II wojny światowej.
Przeanalizujesz cele, jakie stawiał sobie obóz sanacyjny w momencie przejmowania władzy.
Odpowiesz na pytanie, czy w Polsce po zamachu majowym całkowicie zlikwidowano demokrację, czy może tak nagięto jej zasady, aby skutecznie realizować sanacyjne założenia polityczne.
Rozważysz, czy w okresie międzywojennym poparłbyś/poparłabyś działania rządów sanacyjnych, czy stałbyś/stałabyś do nich w opozycji.