Na przełomie XVII i XVIII w. styl barokowy nadal dominował w większości katolickich państw Europy: w Italii, Hiszpanii, części Rzeszy, krajach Habsburgów i Rzeczypospolitej. Dla estetyki późnego baroku charakterystyczne były faliste linie i bogate zdobienia, tworzące wrażenie niespokojnej dynamiki. Odpowiedzią na przepych baroku było rokoko, charakteryzujące się w wdziękiem, lekkością i wyrafinowaniem. W połowie XVIII wieku rokoko powoli zaczęło być wypierane przez klasycyzm, zapoczątkowany jeszcze w renesansie. W kolejnch latach styl klasycystyczny, odwołujący się do sztuki antycznej, rozkwitł najpełniej – królował w malarstwie, architekturze i muzyce, wpływając jednocześnie na inne nurty.