„Boże!” „Na Boga!” O czym świadczą wypowiadane przez ludzi ekspresywne zwroty, którymi w różnych sytuacjach posługują się użytkownicy języka? Zwykle nie używamy apostrof skierowanych do Boga po to, aby naruszać jedno z przykazań. Może są one dowodem słabości i jednocześnie wyrazem potrzeby człowieka, który pragnie obcować z Bogiem w swoich doświadczeniach codziennych.
Refleksje na temat ostatecznej Tajemnicy odnajdujemy też w sztuce. Czesław Miłosz w swojej słynnej apostrofie skłania odbiorców do rozważań na temat istnienia dobrego człowieka jako dowodu istnienia Boga.
Zbudź więc jednego człowieka, gdziekolwiek na ziemi (nie mnie, bo jednak znam, co przyzwoitość) i pozwól, abym patrząc na niego podziwiać mógł Ciebie.
Porównasz Veni Creator Czesława Miłosza z fragmentami Dziejów Apostolskich.
Sformułujesz i uzasadnisz tezę interpretacyjną wiersza Veni Creator.
Rozpoznasz, na czym polega dramatyzm ludzkiej egzystencji wpisany w odwrócony kierunek dociekań filozoficznych.
Przeanalizujesz podobieństwa i różnice w sposobach pokazywania nadejścia Ducha Świętego przez twórców różnych dziedzin sztuki.