Nowa Fala to określenie pokolenia poetów debiutujących pod koniec lat 60. XX w., realizujących program poetycki zawarty w tekstach publikowanych m.in. w czasopismach „Student”, „Współczesność”, „Życie Literackie”. Przekonania polityczne i literackie tej generacji znalazły także swój wyraz w książce Świat nieprzedstawiony (1974) Juliana Kornhausera i Adama Zagajewskiego. Do Nowej Fali zalicza się, oprócz wyżej wymienionych poetów, m.in. Stanisława Barańczaka, Krzysztofa Karaska, Ryszarda Krynickiego, Zdzisława Jaskułę, Ewę Lipską, Leszka Szarugę. Program Nowej Fali stanowił sprzeciw wobec społeczno‑politycznej rzeczywistości okresu „małej stabilizacji” w epoce PRL, a także wobec ówczesnej polskiej literatury, niewystępującej wprost przeciw aberracjomaberracjaaberracjom tej rzeczywistości. Poeci pokolenia kontestowalikontestacjakontestowali wszechobecne w życiu publicznym kłamstwo, które przybierało postać nie tylko rozpowszechnianych przez środki masowego przekazu fałszywych informacji, ale także pomijania prawdy. Demaskowali również komunistyczną „nowomowę”, jak George Orwell w Roku 1984 określił język totalitarnego państwa, zakłamującą rzeczywistość już u swych podstaw, w stosowanych na co dzień leksykalnych i frazeologicznych schematach.