Konsekwencją decyzji Sejmu Wielkiego i wojny w obronie Konstytucji 3 maja było zawiązanie przez przeciwników reform konfederacji targowickiej i zwrócenie się konfederatów do carycy Katarzyny II o pomoc. Targowiczanie przejęli władzę, lecz bojąc się przenieść do wrogo wobec nich usposobionej Warszawy, rządzili z Brześcia nad Bugiem, w stolicy zaś znalazły się rosyjskie wojska okupacyjne.

Caryca chciała ukarać Rzeczpospolitą za próby samostanowienia wbrew polityce Rosji, tymczasem Prusy dążyły do kolejnych zdobyczy terytorialnych kosztem Polski. Droga do drugiego rozbioru stanęła otworem.