Po śmierci Aleksandra Wielkiego niemal natychmiast jego wodzowie rozpoczęli między sobą wojnę. Diadochowie – jak ich nazywano – odsunęli arystokrację perską od współudziału w rządach i konsekwentnie dobierali sobie współpracowników spośród Macedończyków i Greków. Rywalizacja diadochów była wynikiem ścierania się w imperium Aleksandra tendencji centralistycznych z dążeniami do decentralizacji.

Jednak wpływ Aleksandra na świat starożytny nie polegał wyłącznie na budowie ogromnego imperium, które systematycznie rozpadało się po jego śmierci na mniejsze części. Jego zgon wyznacza początek epoki hellenistycznej, która trwała trzy stulecia, aż do podboju Egiptu przez Rzymian w 30 r. p.n.e. Połączenie elementów charakterystycznych dla Wschodu z jednej strony, z drugiej – dla antycznej Grecji zaowocowało bardzo kosmopolityczną kulturą, synkretyzmem religijnym oraz wyjątkową rolą kultu władców hellenistycznych.