Współczesne treny – wiersze Władysława Broniewskiego po śmierci córki
Czy poezja może ocalić człowieka porażonego śmiercią?
Anka, a właściwie Joanna, była ukochaną córką Władysława Broniewskiego. Łączyła ich czuła więź, troska i miłość, a w czasie wojny, gdy byli rozdzieleni, ogromna tęsknota. Broniewski pisał do Anki w 1941 roku:
Korespondencja Broniewskiego z córką: 1941–1945Dziecino kochana, ile ja o Tobie myślałem przez cały ten czas i jak mi było tęskno! Wiesz, co dzień wieczorem, koło dziesiątej, kiedy się kładłem spać, myślałem sobie po kolei o Tobie [...] i zasypiałem dopiero wtedy, kiedy wspomniałem sobie jakieś wspólne przeżycie w przeszłości, np. naszą wycieczkę w Tatry 2 lata temu [...]
Moja miła, dwa lata blisko nie widzieliśmy się, musiałaś chyba urosnąć, rozwinąć się. Co czytałaś, o czym myślałaś? Napisz szczegółowo. [...]Twój kochający Cię Ojciec.
Źródło: Feliksa Lichodziejewska, Korespondencja Broniewskiego z córką: 1941–1945, „Pamiętnik Literacki” 1994, nr LXXXV, s. 148–149.
Moc listów Broniewskiego miała źródło w jego miłości do córki. I znalazła swój wyraz w wierszach napisanych po tragicznej śmierci Anki w 1954 roku.
Dowiesz się, kim była Joanna Broniewska‑Kozicka i jakie relacje łączyły ją z ojcem, Władysławem Broniewskim.
Przeanalizujesz wiersze Władysława Broniewskiego dedykowane córce.
Porównasz treny Władysława Broniewskiego z Trenami Jana Kochanowskiego.