Ars poeticaI niech wiersz, co ze strun się toczy,
Będzie, przybrawszy rytm i dźwięki,
Tak jasny jak spojrzenie w oczy
I prosty jak podanie ręki.
W twórczości Leopolda Staffa, zwłaszcza w tomach Gałąź kwitnąca (1908) i Uśmiechy godzin (1910) zaczęły przeważać tendencje klasyczne – poszukiwanie spokoju, piękna, harmonii. Poeta odwołuje się do realiów antycznych, stosuje również wiele chwytów artystycznych charakterystycznych dla utworów klasycznych – łączy różne nurty kultury europejskiej (antycznej i chrześcijańskiej). Liczne nawiązania do tradycji nie mają jednak u Staffa jedynie estetycznego wymiaru, lecz wskazują na ciągłość kultury współczesnej oraz trwałych wzorców oraz ideałów starożytności. Z pozoru proste w odbiorze wiersze zawierają liczne odniesienia i aluzje literackie i prowadzą do zrozumienia uniwersalnych wartości. Ireneusz Sikora pisał o tym poecie humaniście, że
Wstęp[...] wiedza poety o kulturze antycznej, jego szybkie odejście od modernistycznych wzorów liryki „bólu istnienia” i nieokreślonych tęsknot metafizycznych […] sprawiły, że to właśnie Staff dokonał neoklasycystycznej rekonwalescencji liryki Młodej Polski, nasycając ją racjonalistyczną wizją świata, stoicką koncepcją życia, wyrażaną w tradycjonalistycznie zorientowanej poetyce, opartej na regułach ładu, harmonii i dyscypliny artystycznej.
Poznasz wybrane fragmenty utworów Leopolda Staffa, w których występują motywy chrześcijańskie i antyczne.
Wskażesz motywy antyczne i chrześcijańskie w wybranych wierszach poety.
Przypomnisz nurty filozofii antycznej, do których poeta odwoływał się w swojej twórczości.
Porównasz poezję Leopolda Staffa i innych klasycyzujących poetów.