Czesław Miłosz uznał, że Søren Kierkegaard, obok Fiodora Dostojewskiego i Friedricha Nietzschego, jest jednym z twórców, którzy dokonali ponownego połączenia filozofii z literaturą. Martin Heidegger uznał go za twórcę egzystencjalizmu. Do myśli Kierkegaarda odwoływali się Jean Paul Sartre, Karl Jaspers, Albert Camus. Jego myśl religijna, łącząca się z krytyką przestarzałej filozofii chrześcijańskiej, stanowiła inspirację dla teologów. Był „przyjacielem” dla Franza Kafki, a Gombrowicz uznawał się za jego „wnuka”.