Piękną epoką (z franc. la belle époque) nazywa się okres od zakończenia wojny pomiędzy II Cesarstwem Francji a Królestwem Prus (1871 r.) aż do wybuchu I wojny światowej (1914 r.). Był to czas dobrobytu oraz zmian w społeczeństwie i kulturze na niespotykaną wcześniej skalę. Dostatek społeczeństw europejskich w dużym stopniu wynikał z postępu technicznego, który dokonał się na Starym Kontynencie w XIX w.

W XIX w. rozwijało się wiele stylów malarskich, m.in. klasycyzm, romantyzm, realizm, impresjonizm i postimpresjonizm. W architekturze wzorowano się na stylach historycznych, a pod koniec XIX w. powstał nowy kierunek nazywany secesją.