W X i XI w. zachód Europy przeżywał okres bujnego rozwoju. Coraz powszechniejsze stosowanie nowych narzędzi w rolnictwie (takich jak pług i brony) oraz uprawy w postaci trójpolówki przyczyniły się do wzrostu produkcji żywności. To zaś wpłynęło na widoczne zwiększenie się liczby ludności, w wyniku czego na obszarach najbardziej rozwiniętych zaczęto odczuwać głód ziemi, któremu nie zapobiegały już karczunki lasów i osuszanie bagien.

Rozwój rolnictwa wiązał się też z odrodzeniem miast. Produkcja nadwyżek żywności pozwalała chłopom nabywać towary w mieście, co zwiększało na nie popyt. Wzrost demograficzny sprawił, że część osób mieszkających na wsi decydowała się przenieść do miasta.