Nomadzi to koczownicy, wędrowcy bez ziemi. Nie uprawiali jej, ale korzystali z jej bogactw, dopóki się nie wyczerpały. Ruszali w drogę pod wpływem zmian pogody, w poszukiwaniu żywności, wody, nowych pastwisk. Nomadami byli Beduini, Inuici, Buszmeni. W metaforycznym sensie wszyscy nimi jesteśmy, poruszając się bez wyraźnego celu, we wszystkich kierunkach, w sposób przypadkowy. Ta metafora jest kluczowa dla zrozumienia ponowoczesności. Żywiołem współczesnych nomadów jest język. Wszystko staje się tekstem, który uwalnia się w procesie dekonstrukcji.