Rządy dyktatorów na Półwyspie Iberyjskim – gen. Francisca Franco w Hiszpanii oraz Antónia de Oliveiry Salazara w Portugalii – zaczęły się chwiać w latach 60. XX w. Oba reżimy stanęły wówczas w obliczu potężnych protestów społecznych. Do grona buntowników należeli głównie młodzi ludzie o lewicowych poglądach. Generał Franco nie zamierzał długo utrzymywać systemu autorytarnego i zaczął przygotowywać kraj do poważnych zmian politycznych. Pomimo rządów twardej ręki stopniowo liberalizował swoją politykę oraz wprowadził wolnorynkowe reformy. Inaczej działo się w Portugalii, gdzie władza nie zamierzała ulegać naciskom społecznym. Tam do gruntownej zmiany rządów potrzebna była rewolucja. Na szczęście rewolucja pokojowa.