Dzięki ciśnieniu turgorowemu cienkościenne komórki uzyskują sztywność, co często pozwala utrzymać właściwą pozycję organu (np. liścia) w stosunku do środowiska. W wyniku zmiany turgoru zachodzi szereg ruchów roślinnych w odpowiedzi na działanie niektórych bodźców środowiskowych.

Przykładem ruchu turgorowego jest ruch sejsmonastyczny. Występuje on m.in. u roślin mięsożernych, które w aktywny sposób chwytają ofiary. Mechanizm funkcjonowania ich pułapek polega na szybkich zmianach turgoru pewnych partii komórek. U roślin owadożernych, np. muchołówek, liście zamykają się pod wpływem dotknięcia, co umożliwia chwytanie owadów.