R29TGGZO3VBdg
Ilustracja przedstawia dwa kontury głowy na tle półki z książkami. Głowy są zwrócone do siebie przodem.

Sztuka dyskutowania

Źródło: Pixabay, domena publiczna.

W słynnym filmie Marka Koterskiego Dzień świra Adam Miauczyński ogląda telewizyjną relację z polskiego sejmu. Możemy wówczas usłyszeć następujące wypowiedzi przedstawionych w filmie polityków: „Jest tylko jedna racja, i ja, my ją mamy”; „jedna jest racja, lecz ona jest przy nas”; „moja jest tylko racja i to święta racja, bo nawet jak jest twoja, to moja jest mojsza niż twojsza”. Niestety, artystyczna wizja reżysera nie odbiega zbytnio od faktycznych standardów dyskusji w polskiej polityce. Przywykliśmy do wzajemnych inwektyw polityków, usprawiedliwiania własnych przykładów niegodziwości większą niegodziwością oponentów politycznych, czy niezwykle mocnego przywiązania do swoich racji jako jedynie słusznych i ostatecznych. Sztuka dyskusji ma jednak swoją tradycję. Warto ją sobie przypomnieć, by mieć świadomość, jakie gwarancje daje dyskutantom rzetelnie i przyzwoicie prowadzona dyskusja oraz przed czym ich chroni.

Twoje cele
  • Poznasz wybrane chwyty erystyczne. Scharakteryzujesz dyskusję i jej różne rodzaje.

  • Poprawnie wskażesz przykłady różnych rodzajów dyskusji.

  • Scharakteryzujesz oparty na dyskusji model edukacji filozoficznej M. Lipmana.

  • Podasz prawa i obowiązki przewodniczącego dyskusji oraz Marszałka Sejmu podczas obrad.

  • Odróżnisz taktykę minimalistyczną odmaksymalistycznej w dyskusji.