Sonety odeskie to poetycki zapis uczuć i przemian duchowych romantycznego kochanka. W tym cyklu liryków Adam Mickiewicz ukazuje różne oblicza miłości (duchowe i zmysłowe) i związanych z nią przeżyć. Czesław Zgorzelski zauważa, że w ciasnej formie sonetu

Cykl układa się w wielowymiarowy duchowy portret bohatera lirycznego, którym targają sprzeczne uczucia. Tak rozbudowany portret psychologiczny bohatera ma podstawy antropologiczne, tzn. wpisuje się w romantyczną wizję człowieka jako istoty mniej rozumowej czy intelektualnej, a przede wszystkim mierzącej się ze światem namiętności, poznającego głębię doświadczenia i przeżyć w samym sobie.