Dzieci długo pozostawały poza kręgiem zainteresowań literatów. Spełniały funkcję tła lub miłej ozdoby dodającej uroku egzystencji dorosłych. Sielankowa wizja dzieciństwa powielana przez wieki była tyle piękna, co nieprawdziwa. Dopiero pozytywiści zdecydowali się opisać rzeczywistość widzianą oczami najmłodszych, czyniąc ich głównymi bohaterami swoich nowel i poruszając problemy, z którymi musiały się borykać dzieci.